ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Το χωριό βρίσκεται σε κομβική θέση λόγω της οποίας προσφέρεται σαν ορμητήριο για εξορμήσεις σε γειτονικές γνωστές και άγνωστες περιοχές ενώ παρέχει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να ασχοληθεί με μια τεράστια ποικιλία δραστηριοτήτων. 

 

ΠΑΡΑΛΙΕΣ 

 ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ 5ΚΜ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΕΤΡΕ 7ΚΜ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥΠΟΛΗΣ 15,5 ΚΜ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΛΥΒΑΚΙ 16 ΚΜ

ΚΑΤΑΔΥΣΗ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ 

Το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 περνάει από κοντινό χωριό.

ΣΠΗΛΑΙΑ

 Από το τμήμα Ρεθύμνου της Ελληνικής Σπηλαιολογικής εταιρείας, στο μητρώο σπηλαίων εντοπίζουμε 4 καταγεγραμμένα σπήλαια στο χωριό.

ΦΑΡΑΓΓΙΑ

• Το Μουνδριανό φαράγγι στην περιοχή της Αργυρούπολης οριοθετείται στα ανατολικά από το ύψωμα της Βίγλας με υψόμετρο 567μ και στα δυτικά από το λόφο της Νησιανής, όπου υπάρχει ο έρημος οικισμός Νησί. Δυτικά της Νησιανής σχηματίζεται το δεύτερο φαράγγι της περιοχής, το Βιλανδρέδο ή Κολλητά.
• Τα Κολλητά Φαράγγια ή το φαράγγι στο Βιλανδρέδο, βρίσκονται στην περιοχή της  Αργυρούπολης, περίπου 22 χλμ νοτιοδυτικά του Ρεθύμνου. 
• Το φαράγγι του Πετρέ βρίσκεται 13km δυτικά του Ρεθύμνου και καταλήγει στην παραλία της Επισκοπής. Ο ποταμός του φαραγγιού, ο μεγαλύτερος στο δυτικό Ρέθυμνο, τροφοδοτείται από τα νερά των Κολλητών Φαραγγιών και της τριγύρω περιοχής, καλύπτοντας το μισό νομό, έχοντας νερό όλο το χρόνο.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΕΡΗ

Στο διπλανό χωριό Αργυρούπολη τοποθετείται η αρχαία Λάππα, το νεκροταφείο της οποίας βρίσκεται στο χώρο της εκκλησίας των Αγίων Πέντε παρθένων ενώ στο διπλανό χωριό της Φυλακής έχει βρεθεί θολωτός τάφος της 2ης χιλιετίας προ χριστού.


Αρχαία Λάππα


Αρχαίο νεκροταφείο














Θολωτός τάφος Φυλακής

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΞΩΚΛΗΣΣΙΑ 

Εκτός τις εκκλησίες του χωριού μας , στα γύρω χωριά υπάρχουν πάρα πολλές εκκλησίες και ξωκλήσια τα οποία οπωσδήποτε αξίζει να επισκεφτεί κάποιος για να τα γνωρίσει και να προσευχηθεί. Η βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Κυριακής, ο χτισμένος στο βράχο Άγιος Αντώνιος, η εκκλησία των Αγίων Πέντε Παρθένων, το ξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου με τους σταυρούς από το αίμα των μοναχών που σκότωσαν οι Τούρκοι οι οποίοι φαίνονται ακόμα πάνω στο βράχο και οι άγνωστης χρονολογίας κατασκευής μύλοι στις όχθες του ποταμού Μουσέλα είναι ενδεικτικά μόνο από τα πραγματικά πολλά αξιοσημείωτα μέρη της περιοχής, τα οποία όλα βρίσκονται σε απόσταση μισής ώρας.


Αγία Κυριακή
















Άγιος Αντώνιος












Αγίες Πέντε Παρθένες και το απίστευτης ομορφιάς φυσικό τοπίο

Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους ιερούς χώρους της ανατολικής πλευράς του νομού Ρεθύμνου και ένα από τα πλέον αγαπητά στο λαό μας ορθόδοξα προσκυνήματα, με ιστορία αιώνων, καταγεγραμμένη από δυτικοευρωπαίους περιηγητές ήδη από τον 15ο αιώνα. Ολόκληρος ο χώρος βρίσκεται στην περιοχή του ελληνορωμαϊκού νεκροταφείου της αρχαίας πόλης Λάππα, ο οποίος έχει ανασκαφεί ως ένα βαθμό από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ρεθύμνου με ιδιαιτέρως σημαντικά ευρήματα. Και ο ίδιος ο τάφος των πέντε οσίων, καθώς και τα πέντε λαξευτά δωμάτια, όπου η παράδοση τοποθετεί την ασκητική ζωή τους, είναι τάφοι της ελληνορωμαϊκής περιόδου, που προφανώς χρησιμοποιήθηκαν από τις αγίες μερικούς αιώνες αργότερα.

Οι παλαιότερες μαρτυρίες για τις οσίες και το ιερό προσκύνημα προέρχονται κατά χρονολογική σειρά από τους συγγραφείς Κριστόφορο Μπουοντελμόντι (1416), Φραντζέσκο Μπαρότσι (1577), Φραντζέσκο Μπαζιλικάτα (1609), Μάρκο Μποσκίνι (1651 ή 1653), Φλαμίνιο Κορνέλιους (περίπου 1750), Ρόμπερτ Πάσλεϋ (1833), Τζουζέπε Γκερόλα (1900), Παύλο Βλαστό (περίπου 1900) και Μιχαήλ Δέφνερ (1918).

Αναμφίβολα, η σημαντικότερη μαρτυρία για τις οσίες Πέντε Παρθένες είναι του Φραντζέσκο Μπαρότσι (Francesco Barozzi), λόγιου Ενετού άρχοντα του 16ου αιώνα, γεννημένου στο χωριό Άγιος Κωνσταντίνος Ρεθύμνου, κοντά στην Αργυρούπολη. Ήταν μαθηματικός με ποικίλα επιστημονικά ενδιαφέροντα, συγγραφέας πολλών βιβλίων και ιδρυτής στο Ρέθυμνο της Ακαδημίας των Vivi (Ζώντων), της πρώτης λέσχης λογίων της αναγεννησιακής εποχής στην Ελλάδα. Το 1577 εξέδωσε την Περιγραφή της Κρήτης (Descrizione dell’ Isola di Creta), όπου αναφέρει τα εξής:

«Στην περιφέρεια της πόλης του Ρεθύμνου βρίσκονται ερείπια που απλώνονται σε πάνω από πέντε μίλια έκταση· ανήκουν στην αρχαία πόλη της Λάμπης ή, σύμφωνα με άλλους συγγραφείς, της Λάππης και Λάππας. (…)

Στην ίδια κοιλάδα, … υπάρχουν μέσα σε μια σπηλιά πέντε σαρκοφάγοι, η μία δίπλα στην άλλη, σμιλεμένες στην πέτρα, τρεις μακριές και δύο τετράγωνες, οι οποίες ήταν μνημεία των Λαππαίων. Εκεί, μετά την καταστροφή της πόλης την περίοδο των διωγμών, μαρτύρησαν πέντε παρθένες, η Ρωδιώνα, η Θέκλα, η Μαριάμνη, η Ανεείμ και η Μάρθα, και τα σώματά τους τοποθετήθηκαν στις πέντε αυτές σαρκοφάγους.

Από τότε και ώς σήμερα συμβαίνει ένα μεγάλο θαύμα εκεί: οι σαρκοφάγοι άλλοτε είναι γεμάτες νερό και άλλοτε άδειες, άλλοτε κάποιες από αυτές είναι γεμάτες και οι υπόλοιπες κενές, άλλοτε είναι όλες μισογεμάτες, άλλοτε μερικές γεμάτες μέχρι τη μέση, περισσότερο ή λιγότερο, και οι άλλες εντελώς πλήρεις ή εντελώς κενές· το νερό αυτό δεν είναι γνωστό από πού έρχεται, γιατί στις σαρκοφάγους δεν διακρίνεται με κανένα τρόπο από πού αυτό αναβλύζει, ούτε και στάζει η σπηλιά από την οροφή της, ούτε όμως και από πού φεύγει.

Το νερό είναι γλυκό και πολύ καλό, ούτε πολύ κρύο ούτε πολύ ζεστό, αλλά μέτριας θερμοκρασίας, διαυγές, καθαρό και απαλλαγμένο από κάθε είδους δυσοσμία, ευκολοχώνευτο και υγιεινό να το πίνει κανείς. Μάλλον πρόκειται για αγίασμα, γι’ αυτό τον λόγο πολλοί ασθενείς το πίνουν με σεβασμό και γιατρεύονται. Άλλοι στέλνουν εκεί ακόμη από μακρινές περιοχές για να πάρουν νερό και αυτό διατηρείται και δεν βρομάει ποτέ. Αυτό και εγώ ο ίδιος μπορώ να το πιστοποιήσω, γιατί το μετέφερα στη Βενετία και διατηρήθηκε, ούτε και μύρισε ποτέ.

Το θαύμα αυτό εμφανίζεται κάθε εποχή του έτους, τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι. Μερικές φορές τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, οπότε τα ύδατα του νησιού λιγοστεύουν, το καλοκαίρι δεν βρέχει ποτέ στην Κρήτη, οι σαρκοφάγοι αυτές είναι γεμάτες νερό, ενώ στο καταχείμωνο που αυξάνονται τα νερά, εκείνες είναι άδειες και εντελώς στεγνές με σκόνη μέσα. Συμβαίνει επίσης συχνά διάφορα πρόσωπα να πηγαίνουν εκεί την ίδια μέρα και άλλοι από αυτούς να τις βρίσκουν γεμάτες και άλλοι κενές, άλλοι μισογεμάτες, άλλοι ένα μέρος τους γεμάτες και το άλλο αδειανές· άλλοι συμβαίνει να τις βρίσκουν κενές και, ενώ βρίσκονται ακόμη εκεί, να τις βλέπουν σιγά σιγά να γεμίζουν, χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν από πού πηγάζει το νερό, και άλλοι να τις βρίσκουν γεμάτες και, ενώ παραμένουν εκεί, να τις βλέπουν να αδειάζουν σιγά σιγά και να μένουν εντελώς στεγνές, χωρίς να μπορούν να διαπιστώσουν από πού φεύγει το νερό, πράγμα αληθινά θαυμαστό και υπερφυσικό.

Λόγω του θαύματος αυτού εδώ και πολλά χρόνια χτίστηκε μέσα στη σπηλιά μια μικρή εκκλησία ορθόδοξου δόγματος. Σε τοίχο της έχουν ζωγραφιστεί οι πέντε παρθένες με τα ονόματά τους. Την εκκλησία επισκέπτονται συχνά πολλοί ντόπιοι και ξένοι που πηγαίνουν εκεί για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία, να δουν το θαύμα και να πιουν με μεγάλη ευλάβεια από το νερό εκείνο και να πάρουν μαζί τους, γεγονός αξιοπαρατήρητο και αξιομνημόνευτο...»

Ο πλάτανος στο χώρο έχει χαρακτηριστεί μνημείο της φύσης, έχει διάμετρο 2,5 μέτρα και ηλικία 1700 έτη , βασισμένη όμως σε ιστορικά γεγονότα.

Ξωκκλήσι Αγίου Νικολάου





























Μύλοι στις όχθες του Μουσέλα